FAQ – BT TOP BETON

• KLASY WYTRZYMAŁOŚCI NA ŚCISKANIE

Klasa wytrzymałości na ściskanie – klasyfikacja obejmująca rodzaj betonu (zwykły, ciężki lub lekki), minimalną wytrzymałość charakterystyczną oznaczoną na próbkach walcowych (o średnicy 150 mm i wysokości 300 mm) oraz minimalną wytrzymałość charakterystyczną oznaczoną na próbkach sześciennych (o boku 150 mm). Klasy wytrzymałości betonu na ściskanie : C8/10, C12/15, C16/20, C20/25, C25/30, C30/37, C35/45, C40/50, C45/55, C50/60,  C55/67, C60/75, C 70/85, C80/95, C 90/105.

• CZYM SĄ EKSPOZYCJE BETONU?

Klasy ekspozycji betonu to kategorie, które określają warunki środowiskowe, w jakich beton będzie narażony podczas eksploatacji. Są one zdefiniowane w normie PN-EN 206, aby zapewnić odpowiednią trwałość i wytrzymałość betonu w zależności od środowiska, w którym będzie używany. Klasy te pomagają w doborze odpowiedniego składu mieszanki betonowej, aby zapewnić długotrwałą trwałość konstrukcji. Oto główne klasy ekspozycji betonu:

1. klasa ekspozycji X0 – brak ryzyka korozji lub brak oddziaływania

X0 – wszystkie środowiska z wyjątkiem klas ekspozycji XF, XA i XM- dotyczy betonów niezbrojonych. Bardzo suche dotyczy betonów zbrojonych. Beton wewnątrz budynków o bądź niskiej wilgotności powietrza.

2. Klasa ekspozycji XC – korozja wywołana karbonatyzacją

XC1 – beton wewnątrz budynków o niskiej wilgotności powietrza lub stale zanurzony w wodzie

XC2 – beton narażony na długotrwały kontakt z wodą, np. fundamenty

XC3 – Beton wewnątrz budynków o umiar­kowanej wilgotności powietrza lub na zewnątrz osłonięty przed deszczem

XC4- Powierzchnie betonu narażone na kontakt z wodą, ale nie jak w klasie XC2

3. Klasa ekspozycji XD – korozja wywołana chlorkami niepochodzącymi z wody morskiej

XD1- Powierzchnie betonu narażone na działanie chlorków z powietrza

XD2- Baseny, betony narażone na działanie wody przemysłowej zawierającej chlorki

XD3 – Elementy mostów narażone na działanie rozpylonych cieczy zawie­rających chlorki, nawierzchnie dróg i parkingów

4. Klasa ekspozycji XS- korozja wywołana chlorkami pochodzącymi z wody morskiej

XS1- Konstrukcje zlokalizowane na wybrzeżu

XS2- Elementy budowli morskich, stale zanurzone

XS3- Elementy budowli morskich, w strefach pływów , rozbryzgów i aerozoli

5. Klasa ekspozycji korozja poprzez zamrażani/ rozmrażanie

XF1- Pionowe powierzchnie betonowe narażone na deszcz i zamarzanie

XF2- Pionowe powierzchnie betonowe konstrukcji drogowych i mostowych narażone na zamarzanie i działanie środków odladzających z powietrza

XF3- Poziome powierzchnie betonowe narażone na deszcz i zamarzanie

XF4- Jezdnie dróg i mostów narażone na działanie środków odladzających Strefy rozbryzgu w budowlach mor­skich narażone na zamarzanie

6. Klasa ekspozycji XA- agresja chemiczna

XA1- Fundamenty narażone na wpływ wód gruntowych. Podpory mostowe w nurtach rzek.

XA2- Rury i studnie kanalizacyjne, nawierzchnie stacji paliw

XA3- Kolektory sieci kanalizacyjnej, osad­niki w oczyszczalniach ścieków

7. Klasa ekspozycji XM- korozja spowodowana ścieraniem

XM1- Posadzki i nawierzchnie eksploato­wane przez pojazdy o ogumieniu pneumatycznym

XM2 – Posadzki i nawierzchnie eksploato­wane przez pojazdy o ogumieniu pełnym oraz wózki podnośnikowe na ogumieniu elastomerowym lub rolkach stalowych

XM3- Posadzki i nawierzchnie często najeż­dżane przez pojazdy gąsienicowe Filary mostów, powierzchnie przele­wów, ściany spustów i sztolni hydro­technicznych, niecki wypadowe.

• RECYKLING RESZTEK POPRODUKCYJNYCH – CHRONI ŚRODOWISKO PRZED ODPADEM.

Nowoczesne wytwórnie betonu wyposażone są w specjalne urządzenia do odzysku  materiału z resztek poprodukcyjnych , pochodzących z płukania mieszalnika po zakończeniu dobowego cyklu roboczego, a także płukania „kokonów” betonowozów. Zakładowa stacja recyklingu odbiera „ niewykorzystaną” mieszankę betonową i „ segreguje” ją na rozwodniony  zaczyn cementowy oraz na kruszywo wtórne. Po za oczywistą korzyścią dla środowiska, którego w przypadku wykorzystania recyklingu nie obciąża się składowaniem odpadów z produkcji betonu, ale również oszczędność wody.

Zasada działania recyklingu resztek poprodukcyjnych:

W pierwszej fazie recykling rozwadnia resztki mieszanki betonowej, a następnie następuje oddzielenie ziaren kruszywa od zaczynu. Rozrzedzony wodą zaczyn trafia do osadnika, skąd kierowany jest  z powrotem  na produkcję, a po częściowym strąceniu zawiesiny cementu- na stanowisko płukania instalacji. Recyklingowe kruszywo dodawane jest do nowo produkowanych betonów niższych klas.

Zanim wodę lub kruszywo z recyklingu skieruje się do produkcji, bada się  ich właściwości w laboratorium – uwzględniając  wymagania normowe, tak aby nie doprowadzić do pogorszenia jakości nowo produkowanego betonu.

• PIELĘGNACJA BETONU

 Pielęgnacja betonu jest kluczowym etapem w procesie budowy, mającym na celu zapewnienie jego odpowiedniej wytrzymałości, trwałości i odporności na działanie czynników zewnętrznych. Proces ten obejmuje różne metody, które pomagają kontrolować wilgotność i temperaturę betonu po jego ułożeniu. Oto główne aspekty pielęgnacji betonu:

1. Zabezpieczenie przed utratą wilgoci

• Natychmiastowe nawilżanie: Bezpośrednio po zakończeniu wylewania i wygładzania betonu należy go nawilżyć wodą. Można to zrobić przez spryskiwanie powierzchni lub przykrycie wilgotnymi materiałami (np. worki jutowe, mata kokosowa).
• Stosowanie membran pielęgnacyjnych: Można zastosować specjalne membrany (np. folie polietylenowe) lub preparaty chemiczne, które tworzą barierę zapobiegającą parowaniu wody z powierzchni betonu.

2. Ochrona przed czynnikami atmosferycznymi

• Przykrywanie: Przykrycie betonu folią lub matami ochronnymi zabezpiecza go przed bezpośrednim działaniem słońca, deszczu czy wiatru.
• Ogrzewanie: W przypadku niskich temperatur, szczególnie poniżej 5°C, można zastosować nagrzewnice lub maty grzewcze, aby zapewnić odpowiednie warunki do dojrzewania betonu.

3. Kontrola temperatury

• Unikanie nagłych zmian temperatury: Nagłe zmiany temperatury mogą powodować pęknięcia betonu. Dlatego ważne jest utrzymanie stabilnej temperatury w trakcie wczesnego etapu twardnienia.
• Izolacja termiczna: W przypadku wylewania betonu w chłodniejszych warunkach można zastosować izolacyjne maty, aby zachować ciepło generowane podczas reakcji wiązania cementu.

4. Pielęgnacja wilgotna

• Stałe nawilżanie: Przez okres co najmniej 7 dni (w przypadku betonu standardowego) beton powinien być utrzymywany w stanie wilgotnym. Może to być realizowane poprzez regularne spryskiwanie wodą lub użycie specjalnych systemów nawadniających.
• Woda na powierzchni: Utrzymanie warstwy wody na powierzchni betonu lub przykrycie go mokrymi materiałami przez pierwsze kilka dni pomaga zapobiec jego nadmiernemu wysychaniu.

5. Dodatkowe metody pielęgnacji

• Chemiczne środki pielęgnacyjne: Są to specjalne preparaty, które po nałożeniu na powierzchnię betonu tworzą cienką warstwę ochronną, zmniejszając parowanie wody.
• Curing compounds: To specjalne środki, które po nałożeniu na beton tworzą barierę paroszczelną, pomagając utrzymać wilgoć w betonie.

6. Czas trwania pielęgnacji

• Standardowy czas pielęgnacji: Zazwyczaj trwa od 7 do 14 dni, w zależności od warunków atmosferycznych i rodzaju użytego cementu.
• Dłuższa pielęgnacja: W przypadku betonu o niskiej wytrzymałości, użycia specjalnych dodatków lub ekstremalnych warunków pogodowych czas pielęgnacji może być wydłużony.

7. Znaczenie pielęgnacji betonu

• Zapobieganie pęknięciom: Odpowiednia pielęgnacja zapobiega skurczom i pęknięciom betonu.
• Zwiększenie wytrzymałości: Proces utwardzania i dojrzewania betonu przebiega prawidłowo, co przekłada się na jego wyższą wytrzymałość.
• Ochrona przed czynnikami zewnętrznymi: Pielęgnacja chroni beton przed szkodliwym działaniem czynników zewnętrznych, takich jak mróz, słońce czy wiatr.

• PRODUKCJA BETONU

Produkcja betonu to złożony proces, który wymaga precyzyjnego doboru składników, dokładnego mieszania oraz odpowiedniego transportu i podawania.

1. Dobór składników

1. Cement: Główne spoiwo w mieszance betonowej. Typ cementu dobiera się w zależności od wymagań konstrukcyjnych i środowiskowych.
2. Kruszywo:
• Kruszywo drobne (piasek): Zapewnia wypełnienie przestrzeni między większymi cząstkami.
• Kruszywo grube (żwir, kruszywo łamane): Tworzy szkielet konstrukcyjny betonu.
3. Woda: Niezbędna do reakcji hydratacji cementu. Ilość wody wpływa na konsystencję i wytrzymałość betonu.
4. Domieszki chemiczne: Stosowane w celu modyfikacji właściwości betonu, takie jak plastyfikatory, przyspieszacze twardnienia, opóźniacze wiązania, superplastyfikatory.
5. Dodatki mineralne: Takie jak popiół lotny, pył krzemionkowy czy żużel, stosowane w celu poprawy właściwości betonu.

2. Mieszanie składników

1. Mieszalniki: Składniki betonu są mieszane w specjalnych mieszalnikach.
2. Proporcje mieszanki: Dokładne proporcje składników są kluczowe dla uzyskania betonu o odpowiednich właściwościach.
3. Proces mieszania:
• Etap wstępny: Dodawane są suche składniki (cement i kruszywo).
• Dodawanie wody i domieszek: Woda i domieszki są stopniowo dodawane do mieszanki, aby osiągnąć pożądaną konsystencję i właściwości.

3. Transport betonu

1. Betoniarki samochodowe: Beton jest transportowany na plac budowy w betoniarkach samochodowych, które utrzymują mieszankę w ciągłym ruchu, zapobiegając jej segregacji i wstępnemu wiązaniu.
2. Transport wywrotkami: dotyczy transportu betonu suchego.
3. Czas transportu: Ważne jest, aby beton dotarł na miejsce budowy w jak najkrótszym czasie, aby zachować jego właściwości robocze.